W ostatnich dniach bardzo głośnym echem w środowisku ubezpieczeniowym odbiła się informacja o Uchwale Sądu Najwyższego w sprawie stanów wegetatywnych (patrz m.in: „Rewolucyjna uchwała SN korzystna dla ubezpieczycieli, ale już nie dla obywateli” w Dzienniku Gazecie Prawnej lub „SN: jednak NIE dla zadośćuczynienia za stany wegetatywne” w Dzienniku Ubezpieczeniowym).

W dniu 22 października 2019 r. Sąd Najwyższy w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych w składzie 7 sędziów po rozpoznaniu zagadnienia prawnego podjął następującą uchwałę (sygn. akt I NSNZP 2/19):

„Osobie bliskiej poszkodowanego, który na skutek czynu niedozwolonego doznał ciężkiego i trwałego rozstroju zdrowia, nie przysługuje zadośćuczynienie pieniężne na podstawie art. 448 k.c.”

Jest to dosyć rewolucyjne orzeczenie, zważywszy na to, że wcześniej w marcu 2018 r. w trzech jednobrzmiących uchwałach powiększony skład Izby Cywilnej SN stwierdził, że najbliższym takie zadośćuczynienie za stany wegetatywne może przysługiwać.

Orzeczenie jest z pewnością korzystne dla Ubezpieczycieli, chociaż na razie podchodzą do niego ostrożnie, zważywszy na to, że mamy jednak do czynienia z zupełnie odmiennym poglądem zaprezentowanym przez sędziów SN w marcu 2018 r. oraz w październiku 2019 r. Orzeczenie to z pewnością jest również korzystne dla naszych klientów (np. zarządców drogowych, szpitali), bo dzięki niemu ewentualne wypłaty z ich polis OC będą niższe w przypadku roszczeń kierowanych do nich przez członków rodziny osoby poszkodowanej, która doznała trwałego i ciężkiego uszczerbku na zdrowiu.